
Każde pokolenie przeżywa odmienne doświadczenia. Każdemu pokoleniu zadany jest czas, w którym musi stawić czoło wyzwaniom dnia codziennego i jutra.
Wydawało się nam, że to, czego doświadczaliśmy przedwczoraj i wczoraj, oczekiwania na przedwiośnie i wiosnę, na zbliżające się biwaki i obozy – jest czymś naturalnym, oczywistym, stałym i niezmiennym.
Wydawało się nam, że to my jesteśmy panami swego czasu, że musimy wraz z innymi gonić za nim, bo biegł niezwykle szybko.
Nagle przyszło doświadczenie, którego większość z nas nie przeżywała, nie zaznała, nie zetknęła się z nim.
Nagle musieliśmy zmienić tryb życia i nasze przyzwyczajenia, skorygować nasze plany i harmonogramy. Nagle musieliśmy zwolnić; popatrzeć na całe otoczenie, na naszych najbliższych – rodziny, przyjaciół, sąsiadów, wszystkich ludzi, cały świat – zupełnie inaczej.
Doświadczamy trudu izolacji, braku ruchu, monotonii, niektórzy z nas doświadczają choroby, cierpienia i śmierci.
Wszystko to jakże odmienne jest od tego – jak i – czym żyliśmy dotychczas.
To doświadczenie uczy nas pokory wobec świata, w którym żyjemy.
To doświadczenie stawia przed nami nowe wyzwania, którym – jako harcerki i harcerze – staramy się sprostać.
To doświadczenie powinno nas uwrażliwić na ulotność każdej chwili, i nie tracić jej.
To doświadczenie powinno nas nauczyć miłości do ludzi – „bo tak szybko odchodzą”.
Ale to doświadczenie powinno nas przede wszystkim nauczyć szacunku wobec wszystkich ludzi, którzy pełnią służbę, dzięki którym zapewnione jest funkcjonowanie społeczeństwa, w tym przede wszystkim dla personelu medycznego i pomocniczego walczącego z epidemią, w tym wielu naszych sióstr i braci harcerzy, którzy także włączyli do pomocy.
To doświadczenie – mamy taką nadzieję – nauczy nas także Wiary w siłę ożywiającego nas Bożego Ducha, Wiary w Opatrzność, która działa poprzez ludzi – dobrych i mądrych – tych pełniących służbę oraz pracujących nad wynalezieniem nowych leków i szczepionek.
Wielkanoc – w której Chrystus Zmartwychwstał – niech nasyci nas Wiarą, że razem pokonamy ten trudny czas i każdy z nas będzie wewnętrznie bogatszy o przeżyte w tym trudnym czasie doświadczenia, będzie mądrzejszy i lepszy – zgodnie z dewizą Krzyża Harcerskiego – Per aspera ad astra.